My mamma het baie op haar skouers gehad, maar tog het ek haar bittermin sonder n glimlag op haar gesig gesien.. Sy was baie sag en liefdevol. Ek onthou wanneer ek sou baie sleg oor iets gevoel het en ek met haar gaan praat het, hoe sy my sou troos, dan my hande in hare vat en saam met my bid... Soos onssou praat en ek sou huil, so het sy saam my gehuil omdat haar kind in pyn was... Selfs as sy ons pakslae gegee het, het sy saam ons gehuil.. Wie gaan nou saam my huil? Gaan mamma vreeslik baie mis en sal elke liewe traantjie wat ma vir of oor my gestort het nooit vergeet nie.. Tot die einde toe het mamma ons altyd eerste gesit... Bert Wilsnagh